Για αιώνες, η εργασία ήταν κάτι περισσότερο από ένα paycheck – ήταν ένας χώρος όπου οι άνθρωποι συνεργάζονται, σφυρηλατούν σημαντικά ομόλογα και βρίσκουν ανήκουν. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, μια σημαντική μετατόπιση έχει αφήσει πολλά συναίσθημα απομονωμένα παρά το γεγονός ότι περιβάλλεται από συναδέλφους, καθώς η βαθιά συντροφικότητα κάποτε είναι κοινή στους χώρους εργασίας ξεθωριάζει.
Gallup’s έρευνα Υπογραμμίζει αυτό το θέμα της τάσης: Σήμερα, μόνο το 20% των αμερικανών υπαλλήλων αναφέρουν ότι έχει έναν καλύτερο φίλο στην εργασία. Περισσότερο ανησυχητικό, μόνο ένας στους πέντε ενεργά καλλιεργεί αυτές τις σχέσεις, παρά τις σαφείς ενδείξεις ότι οι φιλίες στο χώρο εργασίας ανυψώνουν τη δέσμευση, τις επιδόσεις και την προσωπική ευεξία. Αυτή η διάβρωση της σύνδεσης δεν είναι απλώς μια κοινωνική απώλεια – είναι μια επιχειρηματική πρόκληση. Οι εργαζόμενοι χωρίς ισχυρές φιλίες συχνά αισθάνονται λιγότερο ικανοποιημένοι, συνεργάζονται λιγότερο αποτελεσματικά και είναι πολύ πιο πιθανό να φύγουν.
Ο αντίκτυπος των χαμένων φιλιών στο χώρο εργασίας συχνά υποτιμάται – ειδικά στις συζητήσεις σχετικά με τον κύκλο εργασιών των εργαζομένων. Ενώ πιστεύεται συνήθως ότι οι άνθρωποι εγκαταλείπουν ως επί το πλείστον θέσεις εργασίας σε απάντηση σε φτωχούς διαχειριστές, ο καθηγητής της Οξφόρδης Jan-Emmanuel de Neve έχει θεμελιώ Ότι οι εργαζόμενοι εγκαταλείπουν μόνο την ηγεσία, αλλά επειδή δεν έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν στις ομάδες τους. Αυτό επαναπροσδιορίζει το ζήτημα: οι φιλίες στο χώρο εργασίας δεν είναι μόνο για την κοινωνικοποίηση – είναι κρίσιμοι για τη διατήρηση και την αειφόρο επιχειρηματική επιτυχία.
Η μεγάλη παραίτηση, όπου εκατομμύρια εγκαταλείπουν τις δουλειές τους, υπογραμμίζει άμεσα τον αντίκτυπο των εξασθενημένων δεσμών στο χώρο εργασίας. Ο φυσικός διαχωρισμός κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19 άφησε τους υπαλλήλους να αισθάνονται αποσπασμένοι από τους συμπαίκτες τους, διαβάζοντας την αίσθηση της κοινότητας που τους κάποτε τους γείωσαν. Παρόλο που δεν είναι ο μοναδικός οδηγός, η μείωση των φιλικών φιλιών στο χώρο εργασίας συνέβαλε σημαντικά στις αποφάσεις των εργαζομένων να φύγει, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της φιλίας στην προώθηση της πίστης, της ικανοποίησης από την εργασία και της ομάδας σταθερότητα.
Γιατί οι φιλίες στο χώρο εργασίας μειώνονται
Οι φιλίες δεν συμβαίνουν μόνο – αναπτύσσονται μέσω κοινών εμπειριών, περιστασιακών συνομιλιών και επαναλαμβανόμενων αλληλεπιδράσεων με την πάροδο του χρόνου. Αλλά η σημερινή δυναμική του χώρου εργασίας καθιστά όλο και πιο δύσκολη τη διαμόρφωση αυτών των δεσμών.
Η τεχνολογία στην οποία βασιζόμαστε για να καταστήσουμε την επικοινωνία ταχύτερη και αποτελεσματική μεταφέρει το μειονέκτημα της συναλλαγής των αλληλεπιδράσεων. Αντί να σταματήσουμε από το γραφείο ενός συναδέλφου για μια ουσιαστική συνομιλία, στέλνουμε απρόσωπα κείμενα, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και χαλαρά μηνύματα. Τα απομακρυσμένα και υβριδικά προγράμματα εργασίας συνθέτουν το πρόβλημα αφαιρώντας τις καθημερινές εμπειρίες που κάποτε πυροδότησαν σχέσεις: διαλείμματα καφέ, γεύματα και προσέλκυση με ανθρώπους πριν και μετά από σημαντικές συναντήσεις. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να εργαζόμαστε ανεξάρτητα, παίρνουμε ακόμη και τις συναντήσεις ζουμ μόνα στα γραφεία μας – γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι που συναντάμε με το να κάθονται ακριβώς έξω από την πόρτα μας.
Πέρα από την τεχνολογία, οι χώροι εργασίας υπογραμμίζουν όλο και περισσότερο την ατομική απόδοση σε σχέση με την επίτευξη της ομάδας – ένα άλλο αντικίνητρο για τους υπαλλήλους να καλλιεργούν ουσιαστικές σχέσεις. Δεν είναι περίεργο ότι πολλοί από εμάς αισθάνονται λιγότερο ανησυχούν για την επιφανειακή σχέση με τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύουμε.
Βαθιές συνέπειες
Gallup’s έρευνα Συνεχώς υπογραμμίζει τη σημασία της φιλίας στο χώρο εργασίας, δείχνοντας ότι οι εργαζόμενοι με στενά ομόλογα είναι 43% περισσότερο αφοσιωμένοι και 27% πιο ικανοποιημένοι με τις δουλειές τους. Οι φιλίες εργασίας παρέχουν επίσης ένα βασικό σύστημα υποστήριξης – κάποιος για να γιορτάσει τις νίκες με, αστείο με, να εξαερώσει σε σκληρές εμπειρίες και να συνεργαστεί με τρόπο που καθιστά την εργασία πιο ευχάριστη. Χωρίς αυτές τις σχέσεις, οι χώροι εργασίας κινδυνεύουν να απομονωθούν, να μην αναβαθμιστούν και ακόμη λιγότεροι καινοτόμος.
Έχοντας αληθινές φιλίες στην εργασία όχι μόνο βελτιώνει την ψυχική υγεία, αλλά ενισχύει επίσης την ευημερία-έναν κρίσιμο οδηγό της απόδοσης των εργαζομένων. Ο ψυχίατρος Robert Waldinger, ο οποίος επιβλέπει τη μελέτη του Χάρβαρντ για την ανάπτυξη των ενηλίκων, τη μακροχρόνια μελέτη ευεξίας στην αμερικανική ιστορία, δηλώνει: “Το πιο ξεκάθαρο μήνυμα που λαμβάνουμε από αυτή την 75ετή μελέτη είναι αυτή: οι καλές σχέσεις μας κρατούν πιο ευτυχισμένους και υγιείς. Περίοδος.«
Επιπλέον, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Riverside θετική ψυχολογία ερευνητής, Sonja Lyubomirsky, έχει διαπιστώσει ότι ακόμη και μικρά σημεία σύνδεσης καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να αυξήσει την ευτυχία περισσότερο από ό, τι συνειδητοποιούν οι άνθρωποι. “Η ύπαρξη συνομιλιών με τους ανθρώπους μας κάνει ευτυχισμένους”, λέει ο Lyubomirsky, ενισχύοντας πόσο απλές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με τους συναδέλφους μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεση, τη δέσμευση και τη συνολική ικανοποίηση στο χώρο εργασίας. Υποστηρίζοντας περαιτέρω αυτή την ιδέα, ο διάσημος ψυχολόγος, η έρευνα του Ed Diener για την ευτυχία ανακάλυψε ότι τα πιο εκπληρωμένα άτομα δεν είναι μόνο επιτυχημένα στη σταδιοδρομία τους – είναι βαθιά κοινωνικά.
Ένα ακόμη κρίσιμο κομμάτι επιβεβαίωσης, η έρευνα του Deloitte του 2020, δείχνει την αίσθηση του ανήκεινγκ που αποτιμάται και περιλαμβάνεται από το αφεντικό και τους συναδέλφους κάποιου-είναι ο κορυφαίος οδηγός της ευημερίας των εργαζομένων. Είναι επειδή η ανήκει ενθαρρύνει την ψυχολογική ασφάλεια, την ανθεκτικότητα και την αυτοεκτίμηση, καθένα από τα οποία είναι άγκυρες στον ανθρώπινο άνθος.
Πώς οι ηγέτες μπορούν να ανοικοδομήσουν τη σύνδεση στο χώρο εργασίας
Για να αντιστραφούν αυτή η πτώση, οι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι φιλίες στο χώρο εργασίας δεν είναι αναπόφευκτες – απαιτούν ενεργό καλλιέργεια. Η δημιουργία ενός πιο συνδεδεμένου χώρου εργασίας απαιτεί σίγουρα σκόπιμες προσπάθειες, αλλά τα οφέλη από την οικοδόμηση μιας πραγματικά συνεκτικής ομάδας υπερβαίνουν κατά πολύ την επένδυση χρόνου και ενέργειας.
Οι ηγέτες θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην οικοδόμηση κοινωνικών χώρων σε περιβάλλοντα εργασίας, είτε πρόκειται για ειδικές δραστηριότητες ομάδας κατασκευής είτε για άτυπες check-ins που ενθαρρύνουν τους υπαλλήλους να ασχολούνται μεταξύ τους πέρα από τα καθημερινά τους καθήκοντα. Για απομακρυσμένες και υβριδικές ομάδες, η προώθηση της σύνδεσης σημαίνει ότι ξεπερνάτε τη δημιουργία ευκαιριών για εικονικές συνομιλίες καφέ και την προσθήκη ομάδων χαλαρά κανάλια που επικεντρώνονται γύρω από τα ενδιαφέροντα. Η συγκέντρωση των ανθρώπων για τακτικά προγραμματισμένες ημέρες σύνδεσης στο πρόσωπο παραμένει απαραίτητη.
Η ενθάρρυνση συνεργατικών έργων μπορεί επίσης να ενώσει τους υπαλλήλους με τρόπο που αισθάνεται φυσικό και όχι αναγκασμένο. Όταν οι συνάδελφοι εργάζονται προς έναν κοινό στόχο, οι φιλίες αναπτύσσονται οργανικά. Οι περιστρεφόμενοι άνθρωποι σε διαφορετικές συνεργατικές ομάδες θα εξασφαλίσουν επίσης ότι οι στενότερες σχέσεις χτίζονται ευρύτερα.
Τέλος, οι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι φιλίες στο χώρο εργασίας δεν είναι περισπασμοί ή “ωραία προς χορεύματα”-είναι περιουσιακά στοιχεία. Η δημιουργία μιας κουλτούρας όπου η σύνδεση αποτιμάται δεν βελτιώνει μόνο το ηθικό των εργαζομένων – ενισχύει τη διατήρηση, τη δημιουργικότητα και την απόδοση. Προωθώντας τις φιλίες, οι ηγέτες δεν οικοδομούν μόνο καλύτερες ομάδες. Δημιουργούν επιθυμητούς χώρους εργασίας.
Η ψυχή των ακμάζουσας ομάδας
Οι φιλίες στο χώρο εργασίας που υφαίνουν ανθεκτικότητα και χαρά στον ιστό της καθημερινής μας εργασίας είναι η ψυχή των ακμάζουσων ομάδων και οργανώσεων. Οι ηγέτες που υπερασπίζονται αυτούς τους δεσμούς θα δημιουργήσουν φυσικά περιβάλλοντα όπου η ευημερία ανθίζει και οι πλήρες δυναμικό των ομάδων τους μπορούν να ξεκλειδωθούν.
Ίσως, η προώθηση ισχυρότερων σχέσεων στην εργασία θα μπορούσε επίσης να παράγει ένα φαινόμενο κυματισμού που επεκτείνει την ενσυναίσθηση και την ενότητα στην κοινωνία συνολικά. Όπως οραματίζεται ο Nelson Mandela, “μια θεμελιώδη ανησυχία για τους άλλους στην ατομική και κοινοτική ζωή μας θα προχωρήσει πολύ στο να καταστήσει τον κόσμο τον καλύτερο τόπο που ονειρευτήκαμε τόσο με πάθος”.